Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Σαφράμπολη της Παφλαγονίας, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, τελείωσε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, φοίτησε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια έφυγε στη Γερμανία. Άφησε πίσω του μια Ελλάδα διχασμένη και ρημαγμένη και εγκαταστάθηκε στο Μόναχο εργαζόμενος στην Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Λίγες μέρες πριν ξεσπάσει στη χώρα μας ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος γύρισε εσπευσμένα στην Ελλάδα να προλάβει ζωντανό τον πατέρα του που είχε αρρωστήσει βαριά. Εκείνος τελικά έζησε αλλά ο πατέρας μου δεν μπορούσε πια να γυρίσει στην εχθρική Γερμανία. Έτσι έμεινε Ελλάδα, πολέμησε, παντρεύτηκε την μάνα μου Παναγιώτα Αρμπούζη και προέκυψα εγώ το σωτήριο έτος 1947.

Ο πατέρας μου λόγω της γερμανικής του παιδείας επέλεξε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών για την μέση εκπαίδευση των παιδιών του. Σε ηλικία 14 ετών οι γονείς μου μού δώρισαν μια κινηματογραφική μηχανή 8mm, της AGFA. Έτσι ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με την κινηματογράφηση κυρίως οικογενειακών στιγμών, εκδρομών και ταξιδιών. Αργότερα στα χρόνια του Πολυτεχνείου ασχολήθηκα σοβαρά και με τη φωτογραφία δημιουργώντας δικό μου σκοτεινό θάλαμο για τις εμφανίσεις των φωτογραφιών μου. Το 1965 τελείωσα το σχολείο και ξεκίνησα τις σπουδές μου στη Σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Η περίοδος των σπουδών στο Μετσόβιο, ήταν από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου, γιατί συνδυάστηκαν με μεγάλη επιτυχία οι σπουδές, οι νέες φιλίες, οι καινούριες εμπειρίες, τα μακρινά ταξίδια, τα σπορ και πολλά άλλα. Τελείωσα το πολυτεχνείο τον Ιούνιο του 1970 και πήγα αμέσως φαντάρος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να περάσω 3 καλοκαίρια στρατευμένος. Απολύθηκα τον Οκτώβριο του 1972, δηλαδή έκανα 27 μήνες θητεία. Παράλληλα με τη θητεία μου είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μαθήματα στην ΑΣΟΕΕ (ένα πρώιμο MBA).

Την περίοδο που τελείωνα το Πολυτεχνείο, η αδερφή μου παντρεύτηκε τον Λεωνίδα Δαμιανίδη, Μηχανολόγο Μηχανικό με σπουδές στο Aachen. Το 1968 ίδρυσε ένα γραφείο μελετών. Όταν απολύθηκα από τον στρατό μου πρότεινε να συνεργαστούμε.

Έτσι ξεκίνησα την καριέρα μου ως Μηχανικός με την καθοδήγηση του γαμπρού μου και συνεταίρου μου. Όταν ξεκινήσαμε ήμασταν ένα μικρό γραφείο 4 ατόμων. Με πολλή δουλειά και σκληρή προσπάθεια καταφέραμε να μεγαλώσουμε το γραφείο και να δημιουργήσουμε έναν όμιλο εταιρειών συμβούλων με διεθνή παρουσία και δυναμικό γύρω στα 150 άτομα.

Την άνοιξη του 1978 γνώρισα τη σύζυγό μου, ακολούθησαν μερικά πολύ δύσκολα χρόνια στα οποία έχασα εγώ και τους 2 γονείς μου και η γυναίκα μου τον πατέρα της. Παντρευτήκαμε τελικά το 1983 και έκτοτε είμαστε συνέχεια μαζί. Έχουμε μία κόρη και έναν γιο που δουλεύουν και οι δύο στην εταιρεία. Η κόρη μας γεννήθηκε το 1984, σπούδασε Μαθηματικά και Οικονομικά στην Αγγλία και έχει 3 παιδιά. Ο γιος μας γεννήθηκε το 1986 και σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Λονδίνο.

Φέτος συμπλήρωσα 53 χρόνια μηχανικός (από το 1970, τη χρονολογία εγγραφής μου στο ΤΕΕ). Όλα αυτά τα χρόνια εργάζομαι ανελλιπώς και δεν σκοπεύω να σταματήσω σύντομα. Η δουλειά μου είναι ενδιαφέρουσα και με γεμίζει ψυχικά. Είναι πολύ δημιουργικό να βλέπεις τις μελέτες σου να υλοποιούνται και να έχεις την εκτίμηση των Πελατών και των συνεργατών σου.

Το μόνο αρνητικό είναι ότι η δουλειά απορροφά όλο μου τον χρόνο και την ενέργεια και δεν αφήνει χώρο για να ασχοληθώ με τα χόμπυ μου. Ξεκλέβω μόνο λίγο χρόνο για τα εγγονάκια μου και μερικούς κολλητούς φίλους.