Στοιχεία φιλμ
Δημιουργός / Συλλογέας
Περιγραφή
Καλοκαίρι 1965 χαραγμένο στην αμμούδα και το κύμα το παίρνει μαζί του.
Βρισκόμαστε στην ακτή Τζελέπη (πύλη 8) του Πειραιά όπου ταξιδιώτες αποχαιρετούν οικεία πρόσωπα, αχθοφόροι κουβαλούν αποσκευές, ένα βιαστικό ανθρώπινο μελίσσι στην καθημερινότητα του λιμανιού.
Ο φακός στέκεται στο μέγαρο Τυπάλδου και ακολούθως περιπλανιέται στο πλοίο «Ηράκλειον» (συμφερόντων αδελφών Τυπάλδου), που το όνομα του έμελλε να συνδεθεί με μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες που συγκλόνισαν την Ελλάδα στις 8 Δεκεμβρίου του 1966. Το ναυάγιο της Φαλκονέρας. Όμως ο κινηματογραφιστής είναι ακόμα στο 1965 και το πλοίο έχει προμοταριστεί ως το πιο γρήγορο και ασφαλές, που διέσχισε ποτέ τις ελληνικές θάλασσες.
Παρακολουθούμε εργασίες στο πλοίο, απόψεις του καθώς στέκεται δεμένο στην προβλήτα, την Γαλανόλευκη που κυματίζει στην πρύμνη του και ο φακός συνεχίζει την περιπλάνηση του εντός του πλοίου όπου ναυτικοί μαζεύουν την άγκυρα και επισκέπτες αποχαιρετούν τον Πειραιά.
Το «Ηράκλειον» αφήνει την προβλήτα και ο κινηματογραφιστής ακολουθεί για λίγο τ' απόνερα του ρυμουλκού «Αρμαδόρες» και ακολούθως τον πυκνό καπνό από το φουγάρο του πλοίου. Το φιλμ κλείνει με τον ήλιο να χαμηλώνει προσπαθώντας να συναντήσει τον κυματισμό της θάλασσας.
Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί στη Γλασκώβη το 1949 ως δεξαμενόπλοιο με το όνομα «Λέστερσαϊρ», για λογαριασμό αγγλικής εταιρείας και περιήλθε το 1964 στην ναυτιλιακή Typaldos Line. Το 1965 δρομολογήθηκε στις ακτοπλοϊκές γραμμές της Κρήτης ύστερα από μετατροπή του σε οχηματαγωγό με συνέπεια να επηρεαστεί η ευστάθεια του πλοίου. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1966 απέπλευσε από τη Σούδα και στη βραχονησίδα Φαλκονέρα βυθίστηκε με συνέπεια να βρουν τραγικό θάνατο τουλάχιστον 248 άνθρωποι, αν και ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων, παραμένει έως και σήμερα άγνωστος. Τα πλοία που έσπευσαν σε βοήθεια περισυνέλεξαν μόνο 47 επιζώντες και 25 σορούς.
Μετά την τραγωδία της Φαλκονέρας καθιερώθηκε το απαγορευτικό του απόπλου σύμφωνα με τις υφιστάμενες καιρικές συνθήκες και όχι κατά την κρίση του καπετάνιου.
Βρισκόμαστε στην ακτή Τζελέπη (πύλη 8) του Πειραιά όπου ταξιδιώτες αποχαιρετούν οικεία πρόσωπα, αχθοφόροι κουβαλούν αποσκευές, ένα βιαστικό ανθρώπινο μελίσσι στην καθημερινότητα του λιμανιού.
Ο φακός στέκεται στο μέγαρο Τυπάλδου και ακολούθως περιπλανιέται στο πλοίο «Ηράκλειον» (συμφερόντων αδελφών Τυπάλδου), που το όνομα του έμελλε να συνδεθεί με μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες που συγκλόνισαν την Ελλάδα στις 8 Δεκεμβρίου του 1966. Το ναυάγιο της Φαλκονέρας. Όμως ο κινηματογραφιστής είναι ακόμα στο 1965 και το πλοίο έχει προμοταριστεί ως το πιο γρήγορο και ασφαλές, που διέσχισε ποτέ τις ελληνικές θάλασσες.
Παρακολουθούμε εργασίες στο πλοίο, απόψεις του καθώς στέκεται δεμένο στην προβλήτα, την Γαλανόλευκη που κυματίζει στην πρύμνη του και ο φακός συνεχίζει την περιπλάνηση του εντός του πλοίου όπου ναυτικοί μαζεύουν την άγκυρα και επισκέπτες αποχαιρετούν τον Πειραιά.
Το «Ηράκλειον» αφήνει την προβλήτα και ο κινηματογραφιστής ακολουθεί για λίγο τ' απόνερα του ρυμουλκού «Αρμαδόρες» και ακολούθως τον πυκνό καπνό από το φουγάρο του πλοίου. Το φιλμ κλείνει με τον ήλιο να χαμηλώνει προσπαθώντας να συναντήσει τον κυματισμό της θάλασσας.
Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί στη Γλασκώβη το 1949 ως δεξαμενόπλοιο με το όνομα «Λέστερσαϊρ», για λογαριασμό αγγλικής εταιρείας και περιήλθε το 1964 στην ναυτιλιακή Typaldos Line. Το 1965 δρομολογήθηκε στις ακτοπλοϊκές γραμμές της Κρήτης ύστερα από μετατροπή του σε οχηματαγωγό με συνέπεια να επηρεαστεί η ευστάθεια του πλοίου. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1966 απέπλευσε από τη Σούδα και στη βραχονησίδα Φαλκονέρα βυθίστηκε με συνέπεια να βρουν τραγικό θάνατο τουλάχιστον 248 άνθρωποι, αν και ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων, παραμένει έως και σήμερα άγνωστος. Τα πλοία που έσπευσαν σε βοήθεια περισυνέλεξαν μόνο 47 επιζώντες και 25 σορούς.
Μετά την τραγωδία της Φαλκονέρας καθιερώθηκε το απαγορευτικό του απόπλου σύμφωνα με τις υφιστάμενες καιρικές συνθήκες και όχι κατά την κρίση του καπετάνιου.
Συντεταγμένες