Το φιλμ ανοίγει με πλάνα από το γλυπτό του Κώστα Δημητριάδη όπου απεικονίζει έναν δισκοβόλο έτοιμο να ρίξει την βολή. Το έργο που εκτίθεται έξω από το Καλλιμάρμαρο είναι το ένα από τα τρία αντίτυπα, που χυτεύτηκε όπως και τα υπόλοιπα στο χυτήριο του Αλέξις Ροντιέρ στο Παρίσι το 1924.
Πίσω από τον δισκοβόλο επί της λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου, το Παναθηναϊκό στάδιο ή Καλλιμάρμαρο, όπου παρακολουθούμε απόψεις του σταδίου και ακολούθως στεκόμαστε μπροστά από τη μαρμάρινη στήλη όπου αναγράφονται τα ονόματα του Διαδόχου Κωνσταντίνου και του επανιδρυτή των Ολυμπιακών Αγώνων Πιερ Ντε Κουμπερτέν.
Στην συνέχεια του φιλμ ο φακός περιπλανιέται στα μαρμάρινα εδώλια, τον στίβο και μας δίνει μια εικόνα του πεταλοειδούς σχήματος του σταδίου.
Ένα τελευταίο πλάνο σε μια από τις στήλες που δεσπόζουν στην είσοδο του σταδίου που αναγράφουν τις ημερομηνίες, τον τόπο διεξαγωγής, και τους προέδρους της Δ.Ο.Ε. όλων των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Το φιλμ κλείνει με πλάνα από την Ακρόπολη των Αθηνών και την κίνηση στους δρόμους.
Το σημερινό καλλιμάρμαρο βρίσκεται στην ίδια θέση του αρχαίου ελληνικού σταδίου κατασκευασμένο από τον Λυκούργο το 329 π.Χ. για την τέλεση των Παναθηναίων. Το 250 π.Χ. γίνεται η πρώτη ανακαίνιση από τον Ηράκλειτο γιο του Ασκληπιάδη Αθμονέως και το 131 μ.Χ. εγκαινιάζεται η δεύτερη ανακαίνιση από τον Ηρώδη τον Αττικό.
Το 1895 με χρηματοδότηση του Γεωργίου Αβέρωφ ολοκληρώνεται η αναμόρφωση του Σταδίου, όπου το 1896 λαμβάνουν χώρα οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες των μεταγενέστερων χρόνων.