Το πλοίο εκτοπίζει το νερό της θάλασσας (κατά πάσα πιθανότητα το «Έλενα Π») πλησιάζοντας το λιμάνι της Καρύστου, με την γαλανόλευκη σημαία να κυματίζει.
Στο κατάστρωμα του πλοίου υπάρχει κινητικότητα από επιβάτες που ετοιμάζονται προς αποβίβαση, ανάμεσά τους και η συνοδός του κινηματογραφιστή. Κάποιοι ταξιδιώτες παραμένουν στο κατάστρωμα καθώς το καράβι προσεγγίζει το λιμάνι απολαμβάνοντας την θέα.
Παρακολουθούμε τον βραχίονα του λιμανιού με τον φάρο στην άκρη του, τα σπίτια κατά μήκος της ακτογραμμής, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου αμυδρά, και την Όχη που υψώνεται μπροστά μας με το πιο διάσημο δρακόσπιτο στην κορυφή της.
Στην πορεία του φιλμ παρακολουθούμε τον παφλασμό των κυμάτων κατά πάσα πιθανότητα από την παραλία της Κρεμάλας, ενώ η συνοδός του κινηματογραφιστή περπατά ξυπόλητη εκεί που σκάει το κύμα βαστώντας την φούστα της και τα παπούτσια της στο χέρι. Πίσω της φόντο κατοικίες της Καρύστου και το φρούριο Μπούρτζι (ενετικό, του 1350) που οχυρωμένο καλά από τους Τούρκους κατά την Οθωμανική περίοδο πολιορκήθηκε από τον Ανδρούτσο, τον Κριεζιώτη και τον Γάλλο φιλέλληνα Φαβιέρο, χωρίς αποτέλεσμα. Το 1833 με την απελευθέρωση το κάστρο άνοιξε τις πύλες του.
Η συντροφιά μεταφέρεται σε κάποιο ξενώνα η φιλικό σπίτι, όπου ο κινηματογραφιστής συζητά με ντόπιους καθώς μια κυρία κάνει εργασίες ραπτικής με μια ραπτομηχανή. Πίσω της αμυδρά η Αγία Πελαγία.
Το φιλμ κλείνει με το λίκνισμα των καϊκιών κατά την δύση του ηλίου, λίγο πριν το σύθαμπο.