Βρισκόμαστε στην Μηλίνα Πηλίου ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι από την πλευρά του Παγασητικού και ακολουθούμε τη συνοδό του κινηματογραφιστή στην περιήγησή της.
Το φιλμ ανοίγει με τα νωχελικά της βήματα στην δαντελωτή ακτή καθώς μια κυρία αγκαλιά με το μωρό της φεύγει βιαστικά από το πλάνο. Κατά την περιπλάνηση της συναντάμε ψαρόβαρκες αφημένες στην άμμο, μια μικρή εξέδρα που μάλλον χρησιμεύει για μόλος, τις παρυφές του Πηλίου και σε μια μεταβολή του οπτικού πεδίου ο φακός φέρνει κοντά μας τον Αλατά με φόντο τα Κουκουλέικα.
Στην πορεία του φιλμ ο φακός εστιάζει στα ξεγυμνωμένα πλατάνια από την έλευση του χειμώνα, στα θαλασσοπούλια που φτερουγίζουν σε αναζήτηση τροφής, στον Αλατά που θαρρείς με δυο απλωτές θα τον φτάσεις, σε μια μπουγάδα απλωμένη, μια βάρκα αφημένη σε μια φυσική εσοχή, και μια γιαγιά με φορεμένο το τσεμπέρι στην κεφαλή, περπατάει δίπλα στον φορτωμένο γαϊδαράκο της.
Τελευταίο πλάνο από την Μηλίνα οι οξιές που μας κρύβουν τον ουρανό.