Οπότε εδώ είναι, η χώρα των Μογγόλων, των σκληραγωγημένων ιππέων που τρομοκρατούσαν την Ανατολή για αιώνες και έφτασαν ακόμα και στις πύλες της Βιέννης πριν γυρίσουν πίσω αήττητοι στη μάχη.

Τα οστά των ζώων που έχουν σκοτωθεί από τους λύκους δίνουν μια ιδέα για την αγριότητα της φύσης εδώ. Είναι, ξεκάθαρα, μια υπέροχη χώρα για άλογα με τις τεράστιες εκτάσεις άδειων, κυματοειδών βοσκοτόπων. Υπάρχουν, επίσης, δέντρα στις πλαγιές των λόφων και βράχια που ξεφυτρώνουν από τη γη, αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη καλλιέργειας.

Ω, τι υπέροχο θέαμα! Τρεις καβαλάρηδες που καλπάζουν. Τα άλογα είναι μικρά, αλλά ιδιαιτέρως σκληρά.

Ο Πρέσβης ζητά από τους ιππείς να σταματήσουν για να τους μιλήσει και να τους προσφέρει ένα δροσιστικό αφέψημα.

Αυτό είναι ένα τελετουργικό, σχεδόν. Συγκεκριμένοι χαιρετισμοί πρέπει να ανταλλάσσονται και τη στιγμή που προσφέρει το ποτό ο Πρέσβης φροντίζει να τοποθετήσει το αριστερό του χέρι κάτω από το δεξιό αντιβράχιο του για να δείξει ότι δεν έχει όπλο.

Φεύγουν κι αυτοί οι χαρακτήρες που είναι χτυπημένοι απ’ τον καιρό... Και εδώ είναι μερικά γιακ (βοοειδή που ζουν κυρίως στην περιοχή των Ιμαλαΐων), ανάμεσα στα λίγα ντόπια ζώα που μπορούν να αντέξουν τους άγριους χειμώνες, όταν η θερμοκρασία μπορεί να πέσει σε μείον 45 βαθμούς Κελσίου ή και ακόμα χαμηλότερα.